zaburzenia odżywiania
fot. pexels.com

Zarówno bulimia, jak i anoreksja są zaburzeniami odżywiania. Mogą występować niezależnie, jak też można borykać się z nimi w tym samym czasie. Często jest też tak, że ktoś ma anoreksję, a następnie walczy z bulimią i odwrotnie. Dowiedz się jaka jest różnica pomiędzy tymi schorzeniami i co je łączy!

Zobacz też: https://www.citeam.pl/jaki-jest-zwiazek-pomiedzy-objadaniem-sie-i-poziomem-serotoniny-uczucie-ekstazy-prosto-z-brzucha/

Bulimia

Bulimia jest zaburzeniem odżywiania, które polega na tym, że osoba chora zaraz po spożyciu jedzenia, wywołuje wymiotny odruch, aby poprzez zwymiotowanie pozbyć się jedzenia z organizmu. Może być tak, że bulimiczka spożywa ogromną ilość jedzenia, naprawdę bardzo dużą i później, zaraz po zjedzeniu idzie do toalety, aby zwymiotować to, co zjadła. Czasem są to też małe ilości jedzenia, które też zwymiotowuje – i wtedy taka bulimia ma znamiona choroby, która z jednej strony jest anoreksją.

Wywoływanie wymiotów jest bardzo szkodliwe i niebezpieczne, ponieważ nasz układ trawienny i pokarmowy jest skonstruowany, że spożyte jedzenie wychodzi na zewnątrz poprzez jelita, a nie usta. Jeśli wymiotujemy, a nie jesteśmy chorzy na bulimię to zawsze jest to reakcja patologiczna i ochronna dla organizmu, a częste wywoływanie wymiotów znacznie podrażnia cały przełyk.

Anoreksja

Anoreksja z kolei jest zaburzeniem odżywiania, które polega na tym, że osoba chora celowo je bardzo mało jedzenia. Nie chodzi tutaj tylko o to, że w ramach posiłku je go mało, ale tak w ogóle w skali doby. Często też anorektycy wręcz się głodzą i nic nie jedzą. Tak jak zostało wspomniane powyżej, jeśli osoba która się głodzi i je bardzo mało, a mimo to po spożyciu posiłku idzie wywołać wymioty, to można mówić również o bulimii.

Skąd się biorą zaburzenia odżywiania?

Bulimia i anoreksja oraz inne, drobniejsze zaburzenia odżywiania wcale nie są formą obrażenia się na jedzenie. Natomiast najczęściej są wywołane problemami natury wewnętrznej, psychologicznej. Często te choroby pojawiają się wskutek chęci kontroli nad życiem, samookaleczenia się z powodu trudnych doświadczeń. Tych chorób wcale nie leczy się w kuchni, ale u terapeuty, który powinien wesprzeć osobę i pomóc jej rozpracować emocje, historie życiowe i pomóc na nowo spojrzeć na świat, życie, siebie.

Przeczytaj też: http://www.pointsofview.pl/jakie-cechy-trzeba-miec-aby-zostac-freelancerem/

ZOSTAW ODPOWIEDŹ

Please enter your comment!
Please enter your name here